در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه

زمانی فقط تهران، شهر آلوده ایران بود؛ البته آلودگی هوا شاید در شهرهای بزرگتر هم وجود داشت اما هرگز به اندازه پایتخت نبود و به جایی نمی‌رسید که مدرسه‌ها را تعطیل کنند؛ یا اینکه بگویند شرایط هوا برای گروه های حساس، ناسالم است.به گزارش ایرنا ، کار آلودگی هوا در اصفهان به جایی رسیده که امروز ۲۳ آبان نه تنها مدارس و دانشگاه های این کلانشهر بلکه در برخی شهرهای این استان هم به تعطیلی کشیده شده است .خمینی شهر، فلاورجان، شاهین شهر، زرین شهر، مبارکه، نجف آباد، پیربکران، فولادشهر، برخوار و سجزی شهرهای استان اصفهان به شمار می آید که کلاس های دانشگاه و همه مقاطع تحصیلی آموزش و پرورش بسته است . فقط خوش بحال دانشجویان و دانش آموزان به ویژه آن دسته از عزیزانی که امروز در این شهر ها و سایر شهرهای مشابه امتحان داشتند ."منصور شیشه فروش" مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان، اعلام کرده ، تداوم پایداری و سکون مطلق جو همچنان اصفهان و چند شهرستان را دربر گرفته است و ابرناکی شدن و افزایش غلظت آلاینده ها را به همراه دارد.براساس هشدار اداره کل هواشناسی استان اصفهان، شرایط پایداری جوی و انباشت غلظت آلاینده‌های هوا همراه با کاهش کیفیت هوا تا اواخر وقت فردا (چهارشنبه) در کلانشهر اصفهان و مناطق صنعتی استان تداوم دارد.مدارس برخی شهرهای خوزستان روز سه‌شنبه غیرحضوری شداز جمله دسته گل های آلودگی هوا می تواند غیرحضوری شدن امروز کلاس های درس برای دانش آموزان برخی شهرهای خوزستان باشد .کارگروه اضطرار آلودگی هوای خوزستان همه مدارس شهرهای اهواز، کارون و باوی را در نوبت صبح و عصر سه‌شنبه غیرحضوری اعلام کرد.آخرین داده‌های سامانه پایش کیفی هوای کشور نشان می‌دهد، هوای هشت شهر خوزستان روز سه‌شنبه در وضعیت قرمز یا ناسالم در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

اگر کفش یا لباستان کهنه شده است در صورت بی پولی، کم پولی یا نبود وقت برای خرید، می‌توانید مدتی با همین وسایل قدیمی سرکنید اما اگر دارو برای بیمارتان یا شیرخشک برای نوزادتان ندارید نمی‌توانید به او بگویید که صبر کن تا مثلا هفته دیگر شیرخشک برسد و یکی از دغدغه های والدین دارای فرزند وابسته به شیرخشک در این روزها هم همین است.ایرنا از برخی استان های کشور خبر از کمبود شیرخشک عادی نوزادان داده است. مثل خبرهایی از یزد حاکی از این است که کمبود شیرخشک معمولی (رگولار) در داروخانه های استان یزد از اسفند ماه سال گذشته تاکنون ادامه دارد و این امر موجب نگرانی پدر و مادر دارای فرزند شیرخوار شده است.کمبود یاد شده فقط در یزد نیست . ایضا از شیراز خبر از نگرانی و گلایه پدرها و مادرهای نوزادان شیرخوار رسیده و اینکه برخی برندهای سازگار با گوارش نوزادشان ، کمیاب شده است . ضمن اینکه این افراد اظهارداشته اند؛ "طی سالجاری ۲ بار با کمبود بعضی برندهای این محصول مواجه شده اند".شیر خشک در ساوه نیز کم، اعلام شده است. متصدی داروخانه ای در خیابان طالقانی این شهر اظهارداشته ، سهمیه داروخانه‌ها مدتی است به شکل محسوسی کم شده است و برخی از برندهای شیر خشک آن نیز خیلی محدود به دست داروخانه‌ها می‌رسد و می‌توان گفت؛ "نَگرد نیست".همچنین بر اساس گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی در کرمان ، چندوقتی است والدین کرمانی که فرزند شیرخوار دارند و به هر دلیل مجبور به استفاده از شیرخشک هستند، کفش‌های آهنین به پا کرده‌اند و از این داروخانه به آن داروخانه می‌روند تا شاید شیرخشک کمیاب یا دربرخی مواقع نایاب را بیایند.شیر خشک های کمیاب برای کدام برندهاست؟به گزارش خبرنگاران ایرنا بیشتر این کمبودها مربوط به تمام برندهای شیرخشک عادی نمی در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

قرار بود با حجت الاسلام «سید حمیدرضا هاشمی گلپایگانی»، رییس «خانه ای‌بی»، مصاحبه‌ای داشته باشم اما سفری در پیش داشت و بعد از سفر باید یک روز را برای گفت و گو در خصوص وضعیت بیماران تحت پوشش این خانه و به قول معروف بیماران پروانه‌ای هماهنگ می‌کردیم.هفته داشت به آخر می رسید و از آقای هاشمی خبری نشد؛ از این رو دست بکار شدم و خودم با تلفن همراه او تماس گرفتم. بعد از شنیدن چند بوق از آن طرف خط، صدای همسرش را شناختم که به جای حاج آقا پاسخ داد.سالهاست که این زن و شوهر را می شناسم از همان روز که آقای هاشمی داشت پِیِ تاسیس «خانه ای بی» را می کَند با همسرش نیز آشنا شدم. هر دو داشتند مقدمات راه اندازی یک سازمان مردم نهاد را می چیدند که به داد دل بیماران پروانه‌ای یا مبتلا به «ای بی» برسند. اینکه چرا این ۲ نفر دنبال تاسیس جایی برای تسکین دردهای این بیماران بودند شاید به یک دلیل اصلی باز می گشت و آن، داشتن فرزندی از جنس پروانه ای بود.حالا هم صدای خانم سعیده هاشمی را که از اعضای هیات مدیره «خانه ای بی» هم به شمار می آید در آن سوی خط به جای همسرش می شنیدم و حدس می زدم لابد اتفاقی افتاده است که به جای حاج آقا به تلفن همراه او پاسخ می دهد. بعد از احوالپرسی خواستم گِله کنم از بدقولی های آقای هاشمی برای به تاخیر انداختن زمان مصاحبه که خانم هاشمی گفت: "حاج آقا در سفری که به سیستان و بلوچستان داشتند دچار سانحه شده و هر ۲ تا دستهایشان شکسته است و در گچ است . همین امروز از بیمارستان مرخص شد و آوردیمش خانه ".گفتم : ای وای ! حتما بنده خدا برای سرزدن به بیماران پروانه ای آن منطقه ، سفر کرده بود!گفت : بله . حاج آقا ، ماهی یک بار به یک استان برای سرکشی به بیماران سفر می کند که متاسفانه این بار دچار سانحه در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

سال هاست خبرهایی مبنی بر هدررفت محصولات کشاورزی منتشر می شود و اینکه مثلا کشاورز درسال زراعی، محصولی برداشت کرده که روی دستش مانده است و نمی داند چه کند!ماجرا وقتی دردناک تر می شود که در این کمبود آب و خشکسالی کشاورزانی هستند که محصولات آب بری مثل هندوانه می کارند و متاسفانه ضرر می کنند.با توجه به مشکلات یاد شده ، سوال این است راه حل پیشگیری از بروز چنین مشکلاتی برای هموطنان کشاورز چیست؟ آیا الگوی کشت نداریم؟ مثلا جهاد کشاورزی قبل از فصل زراعت و کشت و کار به کشاورزان الگو ارایه نمی دهد؟ یا اینکه کشاورزان هر سال از جهاد کشاورزی الگوی کشت دریافت می کنند اما بویژه در این بی آبی و کمبود آب، بدان عمل نمی کنند؟سید جواد ساداتی نژاد ، وزیر جهادکشاورزی امروز (شنبه پنجم شهریور) در حاشیه بازدید از ایرنا در گفت و گو با خبرنگار گروه استان ها بابت این مشکلات، چند راه حل ارایه داد که یکی از آنها الگو یا برنامه کشت است و اینکه دانش این کار هم در کشور وجود دارد .ساداتی نژاد از ابلاغ هر ساله الگوی کشت آن هم از برنامه دوم توسعه می گوید و اینکه وزارت جهاد کشاورزی متولی اجرا و ابلاغ یاد شده است اما پرسش این است که با وجود الگوی یاد شده و ابلاغ چندین و چند باره طی سال های گذشته ، چرا کشاورز ،بدان الگوها عمل نمی کند و راه خودش را می رود؟!ساداتی نژاد ، پاسخ این سوال را در خصوصی بودن کشاورزی ایران عنوان می کند و می گوید : وقتی کشاورزی، خصوصی است آیا می توانم به زارع دستور بدهم که باید فلان محصول را به عمل آورد ؟ طبیعتا، کشاورز، دستور پذیر نیست چون بدون توجه به تاکیدات و توصیه های کارشناسان و به زعم خودش فکر می کند فلان محصول ، اقتصادی است و همان را هم کشت می کند . مثلا در ذهنش این است که پارسال در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

رییس سازمان محیط زیست با تشریح آخرین اقدامات برای سرو سامان دادن به وضعیت دپوی زباله در سراوان گیلان، گفت: با این فرایندی که شهرداری مکلف به تجمیع پسماند (زباله) شده و آن را به سرمایه‌گذار بازیافت تحویل می‌دهد امید است که وضعیت پسماند، سر و سامان یابد.رییس سازمان محیط زیست هفته گذشته به مناسبت هفته دولت میهمان ایرنا بود. وقتی گفتند علی سلاجقه می خواهد بیاید، توی سرمان پراز سوالات و دغدغه های محیط زیستی بود که از او بپرسیم. اما گفت و گو با سلاجقه یک مشکلی داشت و دارد و اینکه هرمشکل محیط زیستی یکسرش به دستگاه های دیگر مربوط می‌شود.مساله پسماند و بازیافت آن از جمله مسائل بین بخشی است و اتفاقا پای همیشه ثابت شهرداری ها به میان می آید.اما هر چه که هست دلیل نمی شود از رییس سازمان حفاظت محیط زیست سوالی نپرسیم و در عین حال جوابی نشنویم. او از سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان ناظر کارگروه مدیریت پسماند کشور یاد می کند؛ دیگر آنکه این کارگروه در سازمان مورد نظر هر هفته تشکیل می شود.بنابراین هم پسماند مهم است که اگر مهم نبود یک کارگروه برای آن ایجاد نمی کردند و هم جایی که آن را نگاهداری می کنند یعنی دپو. دپو چیست؟ دپو واژه ای فرانسوی و به معنای انبار کالا است و در فارسی هم معادل "انبار " است.پیدا کردن دپو پسماند هم کار راحتی است. چیزی که زیاد است همین مکان است، وقتی می خواهیم نشانی آن در هر منطقه ای از کشور را بدهیم کار سختی نیست؛ آنقدر که حتی لازم نیست درباره‌اش حتی فکر کنیم که کجاست؛ مثل وقتی که سراغ دپو پسماندهای رشت را می گیریم و محلی ها منطقه سراوان را نشانمان می دهند.یاد آوری می شود سراوان رشت جایی است که در زمان حاضر بیش از یک میلیون تن پسماند را به ارتفاع بیش از ۹۰ متر در خود جا در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

لشکر مغول که به ایران و جهان سرازیر شد با خودش ویرانی و کشتار آورد؛ هر جا که می رفت اگر مردم مقاومت نمی کردند با گرفتن چند خروار کرباس و علوفه برای اسب ها و "اولاغ" هایش از خون اهالی می گذشت اما وای به حال روزی که ساکنان قلعه، شهر یا روستایی تسلیم نمی شدند؛ آنگاه بود که نه تنها به صغیر و کبیر بلکه به جنین های در شکم مادر نیز رحم نمی شد.جنایات مغول ها را اگر بخواهیم به اختصار بنویسیم می توانیم به گفته های یکی از اهالی بخارا اشاره کنیم که از دست مغول جان به در و به بخشی ازخراسان بزرگ پناه برده بود. مردم از او کسب اطلاع کردند و پرسیدند که "مغول چه کرد؟ و او اینگونه پاسخ داد: "آمدند و کَندند و سوختند و کُشتند و بُردند و رفتند" !صرفا انعکاس جنایات یک قوم، کار تاریخ نیست بلکه انعکاس سایر وجوه از جمله وجه مثبت از آن قوم را هم برای آیندگان همراه دارد که مغول نیز از آن بری نیست؛ از جمله اینکه مغول به شدت طرفدار محیط زیست بود. مثلا بر اساس یاسای چنگیز که حکم کتاب مقدس برای آنها را داشت، هنگام تخم ریزی ماهی ها که می شد نباید ماهی می گرفتید. رفتن در آب رودخانه و چشمه در روزهای بهار و تابستان ممنوع بود اگر می رفتید حکمتان مرگ بود. چه ایرانی هایی که در آب به قصد غسل می رفتند و به دست مغول کشته نشدند.بر اساس یاسای چنگیزی اگر آب را آلوده یا گِل آلود می کردید و موجب آزار حیوانات یا مرگ آنها (بر اثر آلودگی آب) می شدید، تنبیه سختی در انتظارتان بود. در محیطی که حیوانات زیست می کردند و اگر شما آزاری به حیوانات می رساندید حکم قتلتان صادر می شد. اگر کسی یک اسب یا یک گاو نر اخته هم می دزدید، باید غزل خداحافظی از این دنیا را می خواند چون جان سالم به در نمی برد.زمستان ها برای تمرین سپاه، شکار بزرگی تر در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

صحرای محشر شده است. انگار آخرالزمان است. مبهوت مانده‌ایم همه. دیگر نمی‌دانیم چه کنیم؟ به کجا فرار کنیم؟ چه کسی باور می‌کرد مرضی می‌آید که تمام دنیا را می‌گیرد و عزیزانمان را هم، فکر می‌کردیم هوا که گرم شود این مرض ، بارش را می‌بندد و می‌رود اما دیدیم که نه! بدتر شد و بدتر هم شدیم. هر روز عزیزانمان از پیر و جوان، زن و مرد و حتی کودک را تقدیم ضحاک ماربدوش کرونا می کنیم. خدا می داند امروز که زنده ایم فردا نوبت قربانی شدن کداممان در مسلخ کرونا باشد. ترس برمان داشته است حتی می ترسیم از کنار هم بگذریم. از ترس اینکه خبر بدی به ما بدهند، دیگر جرات نداریم حال مبتلایی را بپرسیم که در بیمارستان بستری است ؛ مبادا خبر ناگواری از حال بدش به ما دهند تا ته دلمان خالی شود از هراس و دلهره. توی دلمان به خودمان دلداری می دهیم؛" انشاء الله که حالش خوب است و بهتر هم می شود". عین یک بچه، ساده لوحانه تصور می کنیم که حتما از بیمارستان او را به خانه آورده اند. اما دریغ و درد  که در لابلای همین دل خوش کنک هایی که به خودمان می دهیم یک روز مثل روز پنجشنبه از خواب بیدار می شویم و ساعت ۱۰ به ما خبر پایان دفتر زندگی عزیزی را می دهند و داغی تازه بر دلمان می نشانند. این قارچ سیاه چه بود که سایه اش را سنگین تر از بختک کرونا روی زندگی همه ما انداخته است. گفته بودند قراربود برای برادرمان حسین فلاحتی دارو بیاورند ! چه شد؟!  افسوس که هر چه بود به موقع نرسید و تن رنجورش، بیشتر از این توان مقاومت نداشت. و چقدر سخت است عزیزی برود و بخواهیم به بازماندگانش تسلیت بگوییم؛ چرا که درد آنکه عزیز از دست داده است آنقدر سنگین است که نمی توان سنگینی آن را با تسلیتی به زبان راندن، کم کرد؛ اما چه کنیم که در این وان در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

تابستان گذشت اما چگونه؟ زمین و آسمان به خساست افتاده بودند و آب کم بود خیلی کم، هنوز هم کم است و خیلی کم. بیچاره حیات وحش تشنه، بیچاره آهوها، هوبره ها، گوزن های زرد، کل و بز و اصلا یوزپلنگ ها. می‌گوید: "حیوان از چند کیلومتری، بوی آب را می‌فهمد اما نزدیک ما نمی‌شود. مایی که برایش آب آورده‌ایم آنهم از دامنه کوه به بالای کوه و آنوقت آن را می‌ریزیم داخل حوضچه‌هایی سیمانی که ساخته‌ایم". می پرسم: "آب را چطور می‌آورید"! جواب می‌دهد: "ظرف هایی سبک را پر از آب می کنیم و عین کوله پشتی، می بندیم به پشتمان. ظرف هر چه سبک تر و پر حجم تر، بهتر. بعد از بیش از یکساعت پیمودن راه آن هم سربالایی با زحمت به حوضچه ها می رسیم. امسال ، طبیعت آنقدر محتاج آب بود که دلمان نمی آمد آب داخل قمقمه های خودمان را بنوشیم برای همین بسیاری از همراهان به حوضچه ها که می رسیدند هم آب حمل شده را می ریختند داخل حوضچه ها و هم آب قمقمه ها را . بعد هم با تحمل تشنگی زیاد کوه را پایین می آمدند . منظورم این است که آب قمقمه هم برای حیوان، غنیمت است در این وانفسای بی آبی و کم آبی". او یک مورد دیگر را هم یادش می آید و ادامه می دهد: "فقط آب نیست که به زحمت، آن را به بالای کوه می آوریم بلکه مصالح ساختمانی برای ساختن یا تعمیر حوضچه ها را نیز باید با خودمان ، کشان کشان به بالای کوه بیاوریم . مثل سنگ و سیمان و البته بعلاوه استاد بنا که باید برای ساخت یا تعمیر حوضچه حداقل در ابعاد ۲ در ۲ به بالای کوه یا زمین شیب دار بیاید". نیکنام خشنودی ، همکار ایرنایی ما در شیراز است که این موارد را برمی شمرد و با حوصله بیان می کند. خشنودی در کنار حرفه خبرنگاری دستی بر آتش در حوزه محیط زیست دارد . به قول خودش "برای محیط زیست و حفاظت از آن در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

 چه دنیایی داریم! پر از زباله(پسماند یا آشغال و اصلا هر چه که اسمش را می گذارید) و از همه بیشتر اینکه این دنیا مملو از پلاستیک شده است؛ طبیعت را به ستوه آورده ایم. اقیانوس، دریا، رودخانه، دشت، بیابان و جنگل از گزند پسماندها درامان نمانده است.واقعا ما ایرانی ها را چه شده است؟ چه بلایی سر ما آمده است که بی احترامی به طبیعت را پیشه خود کرده ایم ؟! گفته می شود ایرانیان باستان تا حدی از بیماری های مسری جوامع دیگر در امان بودند و دلیلش این بود که همیشه تلاش می کردند به طبیعت احترام بگذارند، مثلا  آب ها را تمیز نگاه می داشتند و کثافات در کشتزارها نمی ریختند .اصلا گیتی از دید ایرانیان باستان چه بود؟ گیتی ، همانند انسان، دارای روان و جان و خواهان رسیدن به شادی و آسایش بود و این شادمانی با زدوده شدن از آلودگی‌ها و ناپاکی‌ها امکان پذیر بود. این یعنی اینکه نیاکان ما می دانستند همه چیز برای انسان خلق نشده است و از این رو انسان اجازه ندارد هرگونه دخل و تصرفی در طبیعت را حق خود بداند.اما حالا چه؟ با این پیشینه با شکوهی که داشتیم با طبیعت چه کردیم؟ راه دور نمی رویم از تهران شروع می کنیم که در این خصوص معاون امور اجتماعی و فرهنگی سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران آمار داده است، تهرانی‌ها هر ۲۴ روز حدود ۵۸ هزار تن و به اندازه وزن برج میلاد زباله تولید می‌کنند. حتی کویر هم از دست اشرف مخلوقات در امان نمانده و پر از زباله شده است؛ مثل وقتی که برای کمک به پاکسازی بیابان جهانی لوت در شهداد کرمان، فراخوان دادند. این یعنی اینکه کویر پر از آشغال شده است.بسیاری از هموطنان را  نمی دانم چه می شود وقتی از بنایی یا محوطه ای تاریخی بازدید می کنند آن مکان ها را نیز م در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب

درست، آذر ماه سال ۱۳۸۸ بود. عقربه های ساعت،  ۱۹ و ۴۵ دقیقه را نشان می‌داد. من به عنوان خبرنگار ایرنا، همراه با مدیر وقت برنامه آنفلوآنزای وزارت بهداشت و تیم مراقبت بهداشتی مرزی فرودگاه مهرآباد، منتظر در حاشیه تقسیم دانشکده توانبخشی بین بنیاد مستضعفان و دانشگاه ایران ؛ دانشکده دو نیمه...ادامه مطلب